Blog geschreven door Lex vd Aa webmaster cv de Promillikantjes
Trots, ja trots dat is wat wij zijn, en dan spreek ik ook namens mijn broertje (Ton) en mijn moeder (Germaine).
Zaterdagavond 10 november is tijdens het Promillikantjes 11-11 bal (ja op de 10e) voor de 4e keer de Promillikanjer uitgereikt.
Zoals ieder jaar komen Tamara en ik voor dit schitterende fistje naar Veghel, waar we natuurlijk standaard bij Felix en Susan blijven slapen.
Zo ook dit jaar, en net zoals andere jaren gis ik wat naar wie de Kanjer gaat krijgen, gewoon onder het mom van dan kan ik er rekening mee houden met het maken van foto’s etc. Maar okay na de lobby was mij duidelijk dat Christian de kanjer zou winnen, ik tevreden en met zijn allen op naar de Stapperij, en klaar om Christian op de gevoelige plaat vast te leggen. Christian verdiend hem maakte ik er nog van (en dat meen ik ook nog) .
Bier, kletsen, iedereen de hand schudden (zo vaak ben ik niet in Veghel), de avond vliegt voorbij. Ik maar eens naar de wc want dadelijk word de kanjer uitgereikt en dat moet ik natuurlijk vastleggen. Na wat achteraf blijkt was Susan (onze voorzitter) op dit moment aardig in de stress want zij staat op het punt het podium te betreden en ik ben weg naar de wc. Maar geen paniek, wat er snel ingaat is er ook snel weer uit (alleen de frequentie word gaandeweg de avond wat groter). Terug van de wc heeft Tam gezegd dat ze wel foto’s maakt met de “grote” camera dan kan ik de telefoon gebruiken (niet verdacht want dat doet ze vaker). 
Rustig aan de andere kant van de drukte bij de drive inn neem ik positie in om wat plaatjes te kieken.
Thuis (bij Felix en Susan) heeft Susan mij verteld dat ze de speech voor Christian uit het hoofd doet, dit met een hele uitleg van waarom etc etc. Wat schetst mij verbazing na de afkondiging van Eric, ze pakt een papier en begint voor te lezen (onder aan dit blog zal ik de speech plaatsen.) , maar ik heb niks in de gaten en gelaten laat ik de speech aan mij voorbij gaan want ik heb een doel, Christian op het moment op de foto te zetten.
Wel merk ik dat Susan zenuwachtig is en ze heeft moeite met opmerkingen van oh Dennenboom (ken je klassiekers) te pareren. Zenuwachtig en met een tik in de stem gaat het naar deel 2 van de speech. Nog even denk ik, en Christian staat op het podium met de kanjer om, en shirt onthuld hup klaar, bieren en feesten. Maar dan “hij helaas niet meer onder ons is. “……………, alarm alarm het gaat niet over Christian, en maar 1 ding schiet door mijn hoofd, ik word wit (voor mijn gevoel), zenuwachtig, en ik besef heel snel waarom mijn moeder, broertje en tante er ook zijn (ja ook complot), en voor ik het weet sta ik met 
mijn telefoon in de zak zonder foto’s van Christian op het podium. Ik weet niet wat ik moest doen, ja Susan heel snel zeggen dat ik niks wilde zeggen want de emoties schoten door heel mijn lichaam, en toen ontving ik de kanjer en bekeek de gravering aan de achterkant, pas toen besefte ik echt dat mijn vader postuum de Promillikanjer heeft gekregen. Ook was ik heel blij dat ik direct het tourshirt mocht onthullen, want daar kon ik mij achter verschuilen. De rest van de avond is als een onvergetelijk 11-11 feest met een gouden kanjer rand voorbij gevlogen, door iedereen gefeliciteerd, verhalen van vroeger 
opgerakeld, ons mam had net als vroegere traditie de pel pinda’s (apennoten) op tafel gegooid, tja zo ging dat vroeger ook toen we met ons pap en de hele club vrienden naar de optochten in Zijtaart en Eerde gingen kijken.
Complot theorieën:
Ondanks dat ik niet meer in Veghel woon ben ik doorgaans nogal goed op de hoogte van wat er bij onze Promillikantjes gebeurt. Waarom ? als mede oprichter, webmaster, fotograaf etc etc heb je zo je contacten en ben je vraagbaak.
Maar dat er geen notulen van de alv zijn gestuurd, niet opgevallen.
Mijn moeder, broertje en tante naar de Stapperij zouden komen, Leuk gezellig maar dat wekt geen argwaan.
Dat in Borne al lang alles was geregeld ivm oppas voor Sam, ja dat regelt Tam meestal.
Maar dat de voordracht tijdens de alv is besproken en iedereen het stil heeft gehouden super !!!!!
Afrondend.
Super trots, emotioneel en vol waardering dat ik de Promillikanjer voor mijn vader in ontvangst heb mogen nemen.
Namens mijn moeder, en mijn broertje en ik zelf wil ik jullie hartelijk danken voor deze hele bijzondere waardering.
Ondanks dat mijn vader nooit een Promillkantje is geweest, maar zonder het direct te weten heel veel voor ons clubje heeft gedaan (carnavallen, ons kennis laten maken met het loeiersfestijn, het wij gevoel, lees ook de speech etc etc), is hij nu voor altijd een Promillikantje en wel een PROMILLIKANJER. Daarom zal ik met trots de kanjer dragen (en er natuurlijk heel zuinig op zijn), zodat hij toch bij al onze activiteiten aanwezig zal zijn.
Lex
Speech Susan:
Promillikanjer 2012
De afgelopen 3 jaar is de kanjer gegaan naar Max,Tini, Roel 3 mannen die een paars/geelpromillihart hebben.
Ook dit jaar gaan we de kanjer uitrijken.
We hebben als club dit jaar wat te vieren namelijk onze 11e wagen gaat op 9, 10 en 11 feb 2013 weer door de straten van Veghel en omgeving.
Maar de naam Promillikantjes gaat al weer z’n 15 jaar terug toen deden we voor het eerst mee met het Loeiersfestijn met het Liedje Eens een Libro always een Libro we wonnen hiermee de rode lantaarn (of terwijl ga vooral nog veel oefenen) Inmiddels doen we het wat beter en hebben we zelfs al een keer gewonnen.
Nu denken jullie wat een klets allemaal en denken
jullie wie krijgt nou die kanjer.
Dit jaar doen we het voor een keer anders en hebben we als club besloten iemand te eren die
*ons aan onze naam heeft geholpen.
* hij altijd van een feestje hield.
*hij helaas niet meer onder ons is.
*We daarom de ketting aan zijn zoon zullen geven.
*en we vanavond flink wat zullen drinken omdat Ad van der Aa hem ook wel luste.
Dus Lex ik roep je naar boven om de kanjer ter ere van je vader in ontvangt te nemen.
(tot slot lied nie kniezen ie zuren en dia
voorstelling)